Hep sonluluktan akar hayat
"bir kış gecesi eğer bir yolcu"
uğrarsa yalnızlıklarına,
biz olan kalsın dersin, silinirken sen...
bir "nokta-i âmâ" açılır önünde, sığınma telaşındayken
Kimileyin aşktan damıtılır hayat
geçse de geçtiği gibi zaman
yenilenme yineleme olsa da hep,
kararsa da üstünde bulut
ince tülbentten süzülür gelir ansızın.
Belki umuttan da geçer hayat
korkulu tutsaklığında sıradanın,
"seni düşünmek güzel şey" derken şair...
bir paçavraya dönüşmekteyken içselliğin
yangından kül biriktirirsin durmaksızın.
Sonunda bir sona dönüşür hayat
gelip vardığın yerdir bu,
varıp varacağın yerdir sonsuzluk ararken
yay-ok-hedef üçlüsüdür bütün kavgan
bir karanfil kaldırır başını, bir kuş havalanır çayırlıklardan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder